Saka na.

mali daw.

pag nakahanap raw ako eh di na ako "BABAGSAK" sakanya.

 ibon. parang ibon lang no?di ko alam kung anong naisip nya at bigla na lang nag bago ang mood nya. si ingkit ang isang taong hindi magbabago ang nararamdaman kung walang dahilan. di sya ang tipong inuulit ang sinasabi.di sya ang tipo ng taong siryoso pero palaging nakatawa. nasakanya na ang lahat ng irony na pwedeng magkaroon ang isang tao. ewan ko nga kung pano ako na attract dun. di man lang nga ako nadala sa crush man lang.HAHA.ngayon tuloy tumatawa na ako sa lahat ng naiisip ko.:)))

ngayon naman, di ko alam kung bat nga ako nag eexplain sakanya. oo, TAKOT.yan siguro ang nararamdaman ko sa twing nag aaway kami. dahil nga HINDI KAMI, at WALANG KAMI. mas natatakot akong bigla na lang isang araw wala na pala sya sa mundo ko. wala kaming commitment kaya wala naman dapat i break. open relationship siguro, pwede pa. TAENA! 3 years na open-relationship kami ah! ang cool nun. pero okay lang mahal ko nga kasi sya. ilang beses ko ba yan uulitin sa blog na to?feeling ko nga para sakanya na lang tong blog na to..WAHAHA! pero di ko pa din maintindihan.bakit ba di niya mappreciate yung mga bagay na ginagawa ko para sakanya? siguro, di lang talaga kami parehas na trip.pero madalas naman kaming magkasundo.hai.yung mga importanteng bagay na lagi kong isinasantabi kapag kailangan nya ang oras ko..ibinibigay ko naman. di ako nag rereklamo kahit sobrang late na syang dumating sa pag tatagpuan namin.at okay na saakin ang mag hintay ng dalawang oras..para lang makita sya.haaay.


ewan


ang tagal na ng pagpapakatanga ko ngayon.pero gorabels lang ako.bat ba? eh sa sakanya lang naman ako sumasaya ng sagad.yung tipong hapiness na ang katumbas ng kasiyahang nararamdaman ko.pagka siya naman talaga ang kasama ko, effortless naman.isang joke lang, maghapon na akong tumatawa nyan.hainako.
kung san man to pupunta, ewan ko na lang kung mag aaway kami o ipPush nya na naman ako palayo skanya.alam kong mag wo-work out din to.

hai.

kung sa ibon, di ikaw ang binabagsakan ko sa twing umuulan,
ikaw ang pugad na pinoprotektahan ko't binabalikan.

.seventeen.

Tanggap

Pag tanggap, isang bagay na nagawa ko. masakit man.pero nagawa ko pa din. kahapon, March 27, 2011.birthday ko ba!?naghintay ako ng text galing kay ingkit. well, syempre. di ko naman itatanggi na sya lang ang hinihintay ko magdamag na ang greet sa tunay kong birthDATE.alam nya yun eh.sya lang talaga.pero inabot na ng past 1am, di pa din sya nag te-text.hanggang sa na stress na ako. pinaalala ko na sakanya na birthday ko.naaamoy ko na kahapon ang pagka desperada ko.pero keri lang. di ko naman sinasadya na mahal ko talaga sya.at sya lang.

anu pa nga ba?dahil sa 2 weeks naming pag aaway, di na ako nagtaka.sa araw mismo ng kapanganakan ko eh umiiyak ako ng bonggang-bongga.dahil...?TAMA!dahil kay ingkit.ewan ko lang.sa mga oras na yun di ko na alam kung magiging masaya pa ako buong araw.pero gumawa pa din naman syang paraan para mapa buti yung lagay ng emosyon ko. nag give way sya. nag sorry sya, na pinaniwalaan ko naman ng bonggang bongga!

hm.s0ri?

yun lang.wala na akong nasabi, guminhawa na ang pakiramdam ko.lumuwag na ang pag hinga ko.tapos na ang delubyo.nag simula na syang mag explain, nag simula na akong makining.anu pa nga bang magagawa ko? ang intindihing may tama sa bawat maling nangyayari saaming dalawa. pinilit kong intindihin, dahil alam kong para saakin lang naman yun. hanggang sa naka tulog na ako, kontento na ako.

buong araw, nasayang lang ang oras ko sa kakapanood ng house.di man kami masyadong magkatext nun weh.busy sya, ako naman tanga, este! naghihintay sa pag text nya. ewan ko nga kung anong meron sa sarili ko.sya lang ang gusto ko para sa araw na yun.wala ng iba.sya lang yung hinihintay ko, sya lang yung inaabangan ko.sya lang ang gusto ko. di na nga ako mapakali buong araw.sabi nya 8pm pa daw sya available.sige, kol ako.basta makasama ko lang sya. :))

katangahan ang pumunta sa Starbucks na mag isa, walang ibang kasama kundi ang yosi at ang malaking regalo ng bestfriend ko sakin. buti na lang, nag tinext ko si kuya mike, eh nandyan sya para saakin.LAGI.medyo nag antay pa din ako ng 30 mins bago sya dumating.pero malaking bagay na yung dumating sya para saakin. 

nag usap kami ng mga bagay-bagay.sabi ko nga sakanya, kung sana naging magkasing gulang lang kami, baka ako pa ang manligaw sakanya.sweet na tao si kuya mike.malambing.ewan ko lang kung bat hanggang ngayon eh, di pa rin sya pinapatawad (kung sakali man na gusto nya pa) ng babaeng pumalo sa puso nya. habang nag ku-kwento pati sya, naramdaman ko yung feeling na masarap ang mainlove. tipong nag eeffort ang lalaki para sayo habang nanliligaw pa lang sya. awwe! ewan ko, o siguro talagang nasa dugo lang nila ang charisma na meron sila ngayon.haha.badong nga naman.  :))

simula 7:30pm hanggang 9pm. wala kaming ibang ginawa kundi ang mag usap at mag tawanan habang kasama ang ilang stick ng yosi sa labas ng Starbucks. masaya na din.okay na yun.hehe.pero alam kong hinihintay ko pa din si ingkit.yung 8pm na sabi nya..10pm na sya dumating.kahit ayokong pinag hihintay, may magagawa pa ba ako?di na ako nag reklano pa.mahigit kumulang na dalawang linggo lang naman kaming hindi nag kita, na miss ko sya. pero di naman ganun na kailangan ko na syang yakapin sa unang pag kikita na naman namin.pero, yung tibok ng puso ko eh abnormal na naman.malamang, mahal ko sya.basta parang ang gaan na ng lahat mula ng makita ko ulit sya.unang kita, ngumiti na agad ako.masaya na ako eh.unang tanong nya:

saan tayo pupunta?

ewan ko din nga kung saan kami pupunta. ang alam ko lang, kahit saan na lang siguro kami mag punta basta kasama ko sya.HAHA!naisip kong kumain.kaya pumunta kami ng mcdonalds.habang kumakain, di maalis-alis sa isipan ko yung taong nasa harap ko na mismo.ewan ko lang kung anong nangyayari, pero, alam ko kung anong gusto kong mangyari ng gabing yun. malamig weh. so after kumain, nag bayad ako ng isang pribadong lugar sa halagang apat na daang piso sa loob ng tatlong oras. okay na yun. 

di ko na din naman yata kailangan pang mag kwento kung ano mismo ang nangyari sa loob.kung pano sya gumalaw at kung anu-ano pa man. ang pinakamagandang parte lang naman dun yung oras na yakap nya na ako.wala ng ibang hadlang.nararamdamn ko yung sinseridad na meron sya. nararamdaman kong masaya sya.habang yakap nya ako.walang halo ng miski anong emosyon.ayokong isipin na mahal nya pa din ako.pero nagkakaroon ako ng kakarampot na pag asa, na hindi man siguro sa sensualidad na meron kami ng panahong yun, 

kundi ang katotohanang yakap nya ako, nasa tabi nya lang ako, wala akong ibang pupuntahan kundi sa mga bisig nya lamang, kung bakit sya masaya.

yun lang naman.yun ang naramdaman ko.habang magkausap kami, parang may isang bagay na nag sasabi saakin na wag ko na syang pakawalan.siguro, wag ko muna syang pakawalan sa sandaling meron kaming dalawa. ayokong aminin pero, mahina ako sa lagay na yun. napag uusapan na namin pati ang pinaka komplikadong bagay saaming dalawa. di man namin alam ang malinaw na sitwasyon.sigurado akong ng panahong yun, masaya syang kasama ako.



salamat sa pagpa-paSAYA sa araw ko. ^___^

'kami' na hindi kami pero may 'kami' ngunit walang magiging kami. 

.seventeen.

Meantime Girl

She`s the one you call when you`re bored because she makes you laugh. She`s the one you talk to when you`re feeling down because she`s willing to lend an ear and be a friend. She`s not the one you call when you need a date to your company`s Christmas party, or to go dancing with on a Saturday night. She`s the one you spend time with between girlfriends, before you find `The One`. You know, the one you keep in the MEANTIME. 

She`s not one of the guys, not a tomboy, but you don`t look at her as a "real" woman, either. She`s not bitchy enough, moody enough, or sexy enough to be seen in the light. She`s too laid-back, too easily amused by the same things your male buddies are amused by. She`s too understanding, too comfortable. Doesn't make you feel nervous or excited the way a `real` woman does. But she`s cool, nice and funny, and attractive enough that when you`re lonely and need intimate female companionship, she`ll do just fine. 

You don`t have to wine and dine her because she knows the real you already, and you don`t have any facades to keep up, no pretense to preserve. You`re not trying to get anything of substance out of her. She`s not easy, but you know that she cares about you and is attracted to you. And you know that you don`t have to explain yourself or the situation, that she`ll be able to cope with the fact that this isn't the beginning of a relationship or that there`s any possibility that you have any real romantic feelings for her. It won`t bother her that you`ll get up in the morning, put on your pants, say goodbye, and go on a date with the woman you`ve been mooning over for weeks who finally agreed to go out with you.

She`ll settle for a goodbye hug and a promise to call her and tell her how the date went. She`s just so cool.. why can`t all women be like that?! But deep down, if you really think about it (which you probably don`t.. because to you, the situation between the two of you isn`t important enough to merit any real thought) you know that it`s really not fair. You know that although she would never say it, it hurts her to know that despite all her good points and all the fun you two have, you don`t think she`s good enough to spend any real time with. Sure, it`s mostly her fault, because she doesn`t have to give in to your needs - she could really play hard-to-get. Bitch like the rest of them do, if she really wanted to.

But you and she both know that she probably couldn`t pull it off. Maybe she`s too short, or a little overweight, or has big birthmark on her forehead, or works at Taco Bell, or just really not that type. Whatever the reason, somehow life has given her a lot of really great qualities but has left out the ones that men want (or think they want) in a woman.

So she remains forever the funny friend, the steadfast companion, the secret lover, and you go on searching for your goddess who will somehow be everything you ever wanted in a woman. You`ll joke to her that she should be the best man at your wedding, and she`ll laugh and make a joke about a smelly rental tux. She doesn`t captivate you with her beauty, or open doors with her smile. Mainly, she blends in with the crowd. She`s safe. She doesn`t want to be the center of attention and turn the heads of everyone in the room. But she wants to turn someone`s head. She wants to be SPECIAL to someone, too. We all do. 

She has feelings. She has heart. In fact, she probably has a bigger heart than any woman you`ve ever known because she`s had a front-row seat to The Mess That Is Your Life, and she likes you anyway. She obviously sees something worthwhile and redeeming in you because although you`ve given her nothing, absolutely no reason to still be around, she is. - Anonymous